Olej to złoto

Złoto to nie tylko kruszec, obiekt pożądania, biżuteria, środek płatniczy. Kojarzy się nam z bogactwem, przepychem, przelewano dla niego krew. Złoto może mieć wiele postaci i kojarzyć się nam również z barwą. Często określamy złocistą barwą nasze cechy zewnętrzne: włosy, skórę ale także w odniesieniu do przyrody piasku czy naszej jesieni. Złota barwa powszechnie używana jest również w kuchni np. smażymy na złoty kolor. Złoty kolor to połączenie odcienia żółtego z pomarańczowym . 

Co oznacza złoto
Złoto to zaufanie, symbol boskiej mocy i mądrości. To najwyższa forma koloru żółtego. Jest utożsamiany z symbolem Światła i Nieba. W samej swojej istocie reprezentuje wzniosłość ideałów, oświecenie umysłu i ducha najwyższym światłem.
Przyciąga nas do siebie
Podobno, ci którzy wybierają kolor złoty są w najwyższym punkcie rozwoju duchowego, chcą sięgać gwiazd, wiedzą jaką drogą zmierzają, cenią sobie szlachetność i komfort. Czy rzeczywiście tak jest nie wiem, jednak złota barwa przyciąga, pobudza. Wzmaga apetyt jest w niej bogactwo, kojarzy się nam pozytywnie.  
Złociste dywagacje na bok bo olej to złotoJak wspomniałam kolor złoty odnosi się również do środków spożywczych a dokładnie oleju. Ale nie barwa lecz korzyść dla zdrowia jest dla mnie interesująca. Bowiem największym bogactwem jest zdrowie. Coś w tym jest, że ciągnie mnie do takiego złota. Koński blask dla zdrowia  
Rokitnik zwyczajny (Hippophaë rhamnoides L.) jest liściastym i dwupiennym krzewem, należącym do rodziny Rokitnikowatych (Elaeagnaceae). Pierwszy człon łacińskiej nazwy rokitnika zwyczajnego hippophaë złożony jest z dwóch wyrazów: hippos oznacza „konia”, natomiast phao to „blask”. W starożytnej Grecji stosowano liście oraz pędy rokitnika jako pożywienie dla zwierząt, szczególnie dla koni, w efekcie obserwowano przyrost masy ciała oraz lśniącą sierść. Odniesienia dotyczące farmakologicznego zastosowania rokitnika zwyczajnego odnaleziono w starożytnych tybetańskich tekstach medycznych oraz za czasów panowania dynastii Tang w Chinach. W regionie Rosji i indyjskich Himalajów rokitnik zwyczajny był używany do leczenia chorób skóry, żółtaczki, astmy, reumatyzmu oraz jako środek przeczyszczający oprócz tego w medycynie tybetańskiej stosowany był w celu poprawy krążenia krwi oraz usuwania skrzepów, a także do łagodzenia kaszlu i biegunek. W Mongolii rokitnik traktowany był jako środek uspokajający oraz wspomagający proces gojenia się ran. Zakres jego występowania jest bardzo rozległy, rośnie niemal w całej Azji i Europie.
Bogactwo witamin
Rokitnik znany jest z dużej zawartości witaminy C. Stanowi dobre uzupełnienie tej witaminy w codziennej diecie bo zawiera jej do 201 mg na 100 g świeżych owoców.  Dla porównania owoce, które uważamy, że mają dużo witamin C czyli: maliny zawierają jej 26,2 mg. Więc w porównaniu z rokitnikiem wypadają blado a właściwie ubogo. Owoce rokitnika charakteryzują się także  dużą ilością naturalnych przeciwutleniaczy, głównym jest wspomniana wcześniej witamina C, a ponadto zawierają tokoferole, karotenoidy i flawonoidy. Poziom karotenoidów to około 16-28 mg/100 g świeżych owoców. Związki te zlokalizowane są głównie w miękkich częściach owocu, nadając im charakterystyczny żółto pomarańczowy kolor kojarzący się ze złotym. W owocach 15-55% wszystkich związków z tej grupy stanowi β-karoten. W mniejszych stężeniach występuje również α- i γ-karoten, likopen, zeaksantyna oraz kantaksantyna. W 100 g świeżych owoców znajduje się od 120 do 1000 mg flawonoidów.
Kwaśnie, cierpko, gorzko, ale zdrowo
Smak owoców rokitnika jest zazwyczaj opisywany jako kwaśny, gorzki i cierpki. Dlatego nie może się pochwalić ilością smakoszy. Owoce mają również swoisty aromat, na który składa się grupa aż 74 związków lotnych, z których najliczniejszą są estry.
Tłusty owoc?
Rokitnik należy do nielicznych roślin gromadzących w owocach tłuszcz. Jego skład różni się w zależności od podgatunku, metod uprawy, czasu zbioru czy metod ekstrakcji. Całkowita zawartość tłuszczu w pulpie owoców wynosi około 9 g / 100 g świeżej masy. Zawarte w nim są nie tylko powszechnie występujące kwasy tłuszczowe, takie jak kwas palmitynowy, stearynowy, oleinowy, linolowy i linolenowy, ale również kwas oleopalmitynowy.
Olej na bogato
Olej z nasion rokitnika zwyczajnego jest bogaty w tokoferole, karotenoidy oraz wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Olej uzyskiwany z nasion rokitnika zwyczajnego absorbuje promieniowanie ultrafioletowe, dlatego jest często dodawany do preparatów kosmetycznych. 
Na co i po co? 
Czytając ilość składników zawartych w rokitniku można dostać oczopląsu, lista jest a długa a przecież  każdy chce wiedzieć na co może mu pomóc. Zatem olej z rokitnika stosuje się przy nadciśnieniu, miażdżycy tętnic, zakrzepowym zapaleniu żył. Składniki zawarte w rokitniku pomagają w oczyszczaniu krwi.

Olej z rokitnika powinniśmy stosować przy wrzodach żołądka, dwunastnicy, jelita grubego, stanach zapalnych układu pokarmowego oraz błon śluzowych. Olej z rokitnika poprawia stan i  kondycję skóry i dlatego zalecany jest w przypadku jej choroby. Szczególnie polecany jest w przypadku AZS. Liczne badania pokazały, że miejscowe stosowanie oleju z nasion oraz wodnych ekstraktów z liści rokitnika znacząco wpływa na proces gojenia się ran, zwiększając syntezę kolagenu oraz powodując wzrost poziomu hydroksyproliny i heksozoaminy.

Co jeszcze? 

Olej z owoców rokitnika zwyczajnego stosuje się w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, wykazując działanie antyseptyczne, przeciwzapalne i immunostymulujące. Olej z rokitnika zwyczajnego wykazuje pozytywne rezultaty w leczeniu błon śluzowych przewodu pokarmowego, w tym owrzodzeń jamy ustnej i wspomnianych wcześniej wrzodów żołądka.

Dziwne technologie?

Dla większości z nas technologie i sposoby pozyskiwania są mało istotne. Wielu z nas jest sceptycznie nastawionych.  Nie wszyscy wiedzą czym jest technologia ekstrakcji nadkrytycznym CO2. Wydaje się to być czarną magią czymś niezrozumiałym. Ale ma to ogromne znaczenie w jakości pozyskanego oleju dla wyodrębnienia  właściwości. Dlatego wyjaśnimy. Stan nadkrytyczny to stan substancji, w której temperatura i ciśnienie przekroczyły tzw. punkt krytyczny, w którym zmieniają się właściwości fizyczne substancji, takie jak: gęstość, współczynnik dyfuzji, przenikalność elektryczna, lepkość itp. Dla dwutlenku węgla proces ten zachodzi w stosunkowo niskich temperaturach nie naruszających struktury składników roślinnych, co zdarza się często w wyższych temperaturach, w których dochodzi do degeneracji składników aktywnych. Czynnikiem ekstrahującym w procesie ekstrakcji nadkrytycznym CO2 jest skompresowany pod wysokim ciśnieniem dwutlenek węgla. Po zakończonym procesie pierwiastek ten ulatnia się bez śladu.

W skrócie co nam to daje

Taka metoda sprawia, że wyciągi roślinne są mikrobiologicznie sterylne i zachowują pełne spektrum składników naturalnych, nawet więcej niż liofilizaty. Obecnie jest to najnowocześniejsza i najskuteczniejsza metoda pozyskiwania olejów wielonienasyconych, flawonoidów i antocyjanów, które mają działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwnowotworowe i immunoregulujące.

Bogactwo zdrowia w kilku kroplach 

Olej z rokitnika stosuje się inaczej niż inne oleje. Łyżkami go nie jemy, wystarczy kilkanaście kropelek w zależności od wieku. Kobiety w ciąży: tylko pod kontrolą lekarza do 28 kropli dziennie. Do 15 roku życia - do 13 kropli dziennie. Od 15 roku życia: do 26 kropli dziennie.